Prof. Konrad Rafał Fiałkowski
29.12.1939 – 23.11.2020
Już na studiach na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej w 1959 uczestniczył w pracach zespołu oprogramowania pierwszej polskiej maszyny elektronicznej XYZ. Potem był operatorem-programistą w języku SAKO w Zakładzie Aparatów Matematycznych PAN. Po ukończeniu studiów w 1962 roku, rozpoczął pracę w Katedrze Maszyn Matematycznych, gdzie już w 1964 otrzymał tytuł doktora, a dwa lata później uzyskał habilitację. Był jednym z pierwszych z młodej kadry dydaktycznej wprowadzającej do zajęć ówczesną wiedzę z podstaw budowy maszyn. W 1963 napisał pierwszą w Polsce książkę o maszynach cyfrowych. Był twórcą koncepcji maszyny ANOPS do zastosowań biomedycznych. Opracował projekt konceptora – maszyny bez liczb i arytmetyki przetwarzającej koncepty. Podczas pobytu na Uniwersytecie Pensylwania w 1968, prowadził badania nad algorytmami genetycznymi.
Równocześnie był pisarzem fantastyki, debiutując od 1956 roku opowiadaniami publikowanymi w Młodym Techniku. W zbiorze Wróble Galaktyki rozważał relacje ludzi z kosmitami, prezentował nowe wynalazki stawiając zasadnicze pytania o możliwościach ludzkiego mózgu. Jego nowsze opowiadania poszukiwały prawdy i praw rządzących rzeczywistością, interpretacji Nowego Testamentu. Wiele jego opowiadań stało się podstawą widowisk i filmów telewizyjnych oraz były tłumaczone na kilkanaście języków.
Konrad Fiałkowski w roku 1973 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, pracując w Politechnice Warszawskiej, organizując i kierując Centralnym Ośrodkiem Informatyki. Od 1975 był dyrektorem Instytutu Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej. W 1981 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W tym roku podpisał też listę członków założycieli Polskiego Towarzystwa Informatycznego.
Od 1968 był członkiem seniorem Institute of Electrical and Electronics Engineers. Od 1981 rozpoczął wieloletnią pracę w Wiedniu w organizacji UNESCO jako ekspert spraw informatycznych. Autor ponad 80 publikacji naukowych. W latach 1996–2007 profesor w Rensselaer Polytechnic Institute w Troy, a od 1997 profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego. Ostatnie lata życia, już na emeryturze, poświęcił … antropologii, w której to dziedzinie prowadził zaawansowane badania, opisane między innymi w książce: K. Fiałkowski T. Bielicki, „Homo przypadkiem sapiens”, Wyd. PWN, Warszawa 2008.
Był niezwykle ciekawą, nietuzinkową postacią o ogromnej wszechstronności zainteresowań, interesującą w kontaktach, mającą szerokie otwarte spojrzenie na otaczający wszechświat.
Zmarł w Wiedniu.